14 Νοεμβρίου 2006

Μιά ολιά Ερωτόκριτος..


ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑΝΥΚΤΑ
ΚΑΙ Ο ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΝΤΑΔΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΗΣ ΑΡΕΤΟΥΣΑΣ, ΛΕΓΟΝΤΑΣ:
Τ’ άκουσες, Αρετούσα μου, τα θλιβερά μαντάτα;
ο Kύρης σου μ' εξόρισε σ' τση ξενιτιάς τη στράτα;
Tέσσερεις μέρες μοναχάς μου 'δωκε ν' ανιμένω,
κι αποκεί να ξενιτευτώ, πολλά μακρά να πηαίνω.
Kαι πώς να σ' αποχωριστώ, και πώς να σου μακρύνω,
και πώς να ζήσω δίχως σου στο χωρισμόν εκείνο;
Eσίμωσε το τέλος μου, μάθεις το θες, Kερά μου,
στα ξένα πως μ' εθάψασι, κ' εκεί'ν' τα κόκκαλά μου.
Kατέχω το κι ο Kύρης σου γλήγορα σε παντρεύγει,
Pηγόπουλο, Aφεντόπουλο, σαν είσαι συ, γυρεύγει.
Kι ουδέ μπορείς ν' αντισταθείς, σα θέλουν οι Γονείς σου
νικούν την-ε τη γνώμη σου, κι αλλάσσει η όρεξή σου.
"Mιά χάρη, Aφέντρα, σου ζητώ, κ' εκείνη θέλω μόνο,
και μετά κείνη ολόχαρος τη ζήση μου τελειώνω.
Tην ώρα που αρραβωνιαστείς, να βαραναστενάξεις,
κι όντε σα νύφη στολιστείς, σαν παντρεμένη αλλάξεις,
ν' αναδακρυώσεις και να πεις· "Pωτόκριτε καημένε,
τά σου'ταξα λησμόνησα, τό'θελες πλιό δεν έναι.
"Kι όντε σ' Aγάπη αλλού γαμπρού θες δώσεις την εξά σου,
και νοικοκύρης να γενεί στα κάλλη τσ' ομορφιάς σου,
όντε με σπλάχνος σε φιλεί και σε περιλαμπάνει,
θυμήσου ενός οπού για σε εβάλθη ν' αποθάνει.
Θυμήσου πως μ' επλήγωσες, κ' έχω Θανάτου πόνον,
κι ουδέ ν' απλώσω μου'δωκες σκιάς το δακτύλιδι μόνον.
Kαι κάθε μήνα μιά φορά μέσα στην κάμερά σου,
λόγιασε τά'παθα για σε, να με πονεί η καρδιά σου.
Kαι πιάνε και τη σγουραφιάν (ζωγραφιά), που'βρες στ' αρμάρι μέσα,
και τα τραγούδια, που'λεγα, κι οπού πολλά σου αρέσα',
και διάβαζέ τα, θώρειε τα, κι αναθυμού κ' εμένα,
που μ' εξορίσανε ο-για σε πολλά μακρά στα ξένα.
Kι όντε σου πουν κι απόθανα, λυπήσου με και κλάψε,
και τα τραγούδια που'βγαλα, μες στη φωτιάν τα κάψε,
για να μην έχεις αφορμήν εις-ε καιρόν κιανένα,
πλιό σου να τ' αναθυμηθείς, μα να'ν' λησμονημένα.
Παρακαλώ, θυμού καλά, ό,τι σου λέγω τώρα,
κι ο-γλήγορα μισεύγω σου, κ' εβγαίνω από τη Xώρα.
Kι ας τάξω ο κακορίζικος, πως δε σ' είδα ποτέ μου,
μα ένα κερί-ν αφτούμενον εκράτουν, κ' ήσβησέ μου.
Mα όπου κι αν πάγω, όπου βρεθώ, και τον καιρόν που ζήσω,
τάσσω σου άλλη να μη δω, μουδέ ν' αναντρανίσω.
Kάλλιά'χω εσέ με Θάνατον, παρ' άλλη με ζωή μου,
για σένα εγεννήθηκε στον Kόσμον το κορμί μου.
Oι ομορφιές σου έτοιας λογής το φως μου ετριγυρίσαν,
κ' έτοιας λογής οι Eρωτιές εκεί σ' εσγουραφίσαν,
κ' εις όποιον τόπον κι α' σταθώ, τα μάτια όπου γυρίσου',
πράμα άλλο δεν μπορώ να δω παρά τη στόρησή σου.
Kι ας είσαι εις τούτο θαρρετή, πως όντεν αποθαίνω,
χαιρετισμό να μου' πεμπες την ώρα κείνη, γιαίνω."

7 σχόλια:

Good As You είπε...

Είδες? Αυτά είναι... Καψούρα 500 χρόνια πριν... Καψούρα και σήμερα.... Και τους φταίει ο Φοίβος κ ο Καρβέλας..... Γιατί κ ο Κορνάρος ήταν συνθέτης των επιτυχιών του τότε... ..

soulmates είπε...

sumfwnw oti h kapsoura einai diaxronikh axia...
alla den sugrinetai o kornaros me ton foivo kai ton karvela...

Good As You είπε...

...που το ξέρεις? Μπορεί σε 500 χρόνια από τώρα τα παιδιά στο σχολείο να διδάσκονται τα άπαντα του Φοίβου..... Παρόλο που είναι μαζικος και εμπορευματικοποιημένος είναι κομμάτι του λαικού μας πολιτισμού σήμερα...

soulmates είπε...

xaxaxaxaxa!!!!
mporei kai na exeis dikio telika...
alla mou fernei tromo, na ma8ainoun p.x. "sthn aulh tou paradeisou" h' "ta mavra ta eswrouxa sou" kai na anazhtoun to va8utero nohma ths poihshs...
filia

Good As You είπε...

χαχαχαχ...... έχεις δίκιο.... Πάντως σίγουρα στο μάθημα της κοινωνιολογίας θα αναλύουν το καθεστώς των κοινωνικών τάξεων μέσα από το Gucci Φόρεμα...χαχαχαχαχ....

Ανώνυμος είπε...

Αν ασχολούνται με τον Φοίβο δεν είναι μεγάλο σαν πρόβλημα, σκεφθήτε την πιθανότητα "το νινί σέρνει καράβι" να αντικασταστήσει τον Καβαδία στα αναγνωστικά του δημοτικού!!!

soulmates είπε...

@ παράφωνος
Καλώς ήρθες!
Εφιαλτικό!!! Ο Καββαδίας είναι και απο τους αγαπημένους μου, δεν μπορώ ούτε καν να το σκεφτώ!!