Αναμονή?? Προτιμώ την Προσμονή…

Αναμονή, η (ουσ.): Περιμένω κάτι.
Προσμονή, η (ουσ.): Περιμένω κάτι με ελπίδα, ζωηρή προσδοκία.

Δύο λέξεις σχεδόν ίδιες????? Όχι!!!! Δεν είναι ίδιες… Έχουν τελείως διαφορετική σημασία και έννοια.

Η αναμονή σου τρώει την ψυχή, τα σωθικά…Περιμένεις σε “αναμμενα κάρβουνα”, κι απλά περιμένεις, δεν ελπίζεις…. Παρακουλουθείς σαν θεατής τις εξελίξεις… Εντάξει μπορεί και να έχεις και λίγη αγωνία αλλά μέχρι εκεί.. Περιμένεις…Περιμένεις…Απλά περιμένεις…Δεν ελπίζεις….. Θες να φωλιάσει, η ελπίδα μέσα σου, αλλά δεν γίνεται.. Είτε, εσύ ο ίδιος δεν την αφήνεις να μπει μέσα σου, έχεις επτασφράγιστει κλειστή την πόρτα της ψυχής σου, με πολλά λουκέτα κλειδωμένα και έχεις πετάξει τα κλειδιά, μακρυά, πολύ μακρυά, για να χαθούν μια για πάντα…. Δεν τα έχεις κρύψει, γιατί φοβάσαι οτι θα λυγίσεις σε καποια στιγμή αδυναμίας και θα πάρεις τα κλειδιά και θα ανοίξεις διάπλατα την πόρτα της ψυχής σου, για να φωλιάσει η ελπίδα και εσύ αυτό δεν το θές, δεν θές ποτέ να βρεθούν τα κλειδία … Είτε, οι άλλοι σου έχουν στερήσει την ελπίδα σου, με μια λέξη τους, με μια πράξη τους, με μια κίνηση τους….. Στην κλέψανε, ενώ ήταν δικιά σου, μόνο δικιά σου… γιατί??? τι τους ενοχλούσε να ελπίζεις??? ΩΩΩΩ, μα ναι!!! Το ξέχασες??? Τους αρέσει να ποδοπατούν τα όνειρα σου….να κλέβουν τις ελπίδες σου, γιάτι έτσι γεμίζουν το άδειο τους το είναι, νιώθουν δυνατόι, τρέφουν την δικιά τους ευτυχια απο την λύπη σου… Και εσύ απλά αναμένεις…

Προσμονή…. Τι γλυκιά λέξη!!!!! Περιμένεις και ελπίζεις… Ελπίζεις και περιμένεις…. Και όλα σου φαίνονται ωραία… Όλα γίνονται φωτεινά, λαμπερά γιατί ελπίζεις… Ο κόσμος σου γίνεται μαγικός… Όλοι χαμογελούν… Μέσα σου, βαθιά ξέρεις και δεν σε πειράζει και καθόλου, οτι αυτό που ελπίζεις μπορεί και να μην γίνει ποτέ…. αλλά είναι ωραίο να προσμένεις κάτι… να κάνεις όνειρα για κάτι.. Άλλωστε τα όνειρα δεν είναι αυτά που μας κρατούν ζωντανούς… Τα όνειρα και η ελπίδα οτι κάποτε θα γίνουν αληθινά…. οτι κάποτε θα ζήσεις το όνειρο σου… Και εσύ απλά προσμένεις….

Αναμονή?? Προτιμώ την προσμονή…. Αλλά υπάρχουν μέρες που χάνεται η ελπίδα.. κρύβεται σαν μικρό παιδί σε κρυψώνα μαγική και οσο και να ψάχνω δεν την βρίσκω…. Μέρες σαν και την σημερινή….

(Σκέψεις που γίνανε λέξεις στις 30/08/2006)