7 Νοεμβρίου 2006

Έρχεται καταιγίδα...


Αχνιστός, ζεστός, διπλός ελληνικός καφές… Μυρίζει πανέμορφα… Μου αρέσει πολύ η μυρωδιά του καφέ…
Ανάβω ένα τσιγάρο…
Προσπαθώ να μην κάνω κανέναν θόρυβο… Κρατάω την ανάσα μου σε χαμηλούς ρυθμούς… Θέλω ησυχία… Να μην ακούω τίποτα… Μόνο την βροχή…
Όλη νύχτα έβρεχε… Δεν σταμάτησε λεπτό… Δεν σταμάτησα λεπτό να μην σε σκέφτομαι… Κάθε σταγόνα βροχής ένα ακόμα σ’ αγαπώ… Κάθε κεραυνός ένα ακόμα μου λείπεις… Κάθε βροντή ένα ακόμα που είσαι….
Βρέχει… Δυναμώνει…
Έρχεται καταιγίδα… Θα τα παρασύρει όλα… Θα τα ταξιδέψει όλα… μακριά… κοντά σου…
(Σκέψεις που γίνανε λέξεις στις 10/10/2006)

Δεν υπάρχουν σχόλια: