…ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Το ξέρω πώς όλα είναι ένα λάθος… Το ξέρεις και εσύ!!
Το βλέπω… Το νιώθω… Αδιέξοδο…
Παρόλα αυτά δεν με νοιάζει…
Από την πρώτη στιγμή που συναντήθηκαν τα μάτια μας, είπα θα το ζήσω ώς το τέλος…
Και το ζω…
Είμαι εδώ και περιμένω το “λίγο” σου, που είναι “πολύ” για μένα… Γίνεσαι η ανάσα μου… Αναπνέω…
Εγώ φταίω… το κατάλαβα!! Μου το παν τα μάτια σου..
Πρέπει, να αποφασίσω… Να ξεκαθαρίσω τα πράγματα…
Έχεις δίκιο… Το προσπαθώ… Ψάχνω να βρώ την δύναμη…

(Σκέψεις που γίνανε λέξεις στις 09/10/2006)