Φίλοι;;;;;

’Ανοιξα τα μάτια μου το πρωί, τέντωσα το σώμα μου και προσπάθησα να βρώ δύναμη να σηκωθώ απο το κρεβάτι, αλλά το σώμα δεν μπορούσε να υπακούσει… βαρύ, σκέτο μολύβι… ήθελε να μείνει στο κρεβάτι…
‘Εμεινα ξαπλωμένη για κανά 10′ να κοιτώ το ταβάνι, το μυαλό άδειο, το απόλυτο κενό…
Η διάθεση μου χάλια, ένιωθα μία πίκρα, μία απογοήτευση…Αναρωτήθηκα γιάτι?
Και τότε το μυαλό άρχισε να λειτουργεί, να θυμάται…την χτεσινή μέρα…
Έιχαμε να μιλήσουμε 4 μέρες, ενώ εδώ και ένα χρόνο από όταν έφυγες για το εξωτερικό, δεν είχε περάσει μέρα να μην επικοινωνήσουμε, να μην γελάσουμε, να μην διαφωνήσουμε…
Και ναί, χθές μιλήσαμε για 2′ μέσα απο το διαδίκτυο… Είχες τις δικαιολογίες έτοιμες για όλες αυτές τις μέρες απουσίας, ήσουν απασχολημένος, πνιγόσουν, παρέδιδες την εργασία σου…και ήσουν και με την κοπέλα σου.. στο τέλος το ανέφερες, λές και ήταν μία ανούσια λεπτομέρεια..”Ξέρεις ήρθε να με επισκεπτεί, βρίσκεται συνέχεια μέσα στα πόδια μου… Δέν μπορώ ουτε e-mail να σου στείλω….”
Δικαιολογίες!!!!!
Εσύ δεν ήσουν πού είχες πεί ότι και να γίνει εμείς θα ‘μαστε μαζί… αφού δεν τολμάμαι να ‘μαστε εραστές, θα ‘μαστε φίλοι… κολλητοί.. χωρίς μυστικά.. αληθινοί… πού είναι η φιλία σου?
Ε, λοιπόν δεν είναι έτσι η φιλία!!!! Δεν εξαφανιζόμαστε γιατί εμφανίστηκε η γκόμενα!!!
Φίλοι δεν είμαστε? έτσι δεν είπαμε.. εκεί δεν καταλήξαμε, αφού δεν μπορώ και δεν μπορείς, δεν μπορούμε να ξεκαθαρίσουμε, να ξεμπλέξουμε απο τα λάθη του παρελθόντος, θα αρκεστούμε στην φιλία!
Αλλά η φιλία θέλει δύο…όχι έναν!! Θέλει δύο που να δίνουν και να δίνονται.. και επειδή στην φιλία πρέπει να συγχωρούμε θα συγχωρήσω την απουσία σου!!
Αλλά τελικά μήπως δεν είμαστε φίλοι?
Αφού με κρύβεις και δεν με έχεις αναφέρει στον έρωτα σου, αφού δεν μπορείς να επικοινωνήσεις μαζι μου όταν είσαστε μαζι…
‘Αν ήσουν σίγουρος οτι θές να ‘μαστε μόνο φίλοι, δεν θα κρυβόσουν… άλλο θέλεις.. και νιώθεις ενοχές και τύψεις… για κείνη..για μένα..για σένα…
Η φιλία είναι αθώα, αγνή.. Εμείς όμως είμαστε αθώοι, αγνοί?

(Σκέψεις που γίνανε λέξεις στις 18/08/2006)