Ταξιδεύουν σε σένα... Ταξιδεύουν με σένα...!!!

Εκεί που πάω να συνηθίσω την απουσία, που πάω να πείσω τον εαυτό μου οτι ξέχασε, οτι όλα ήταν ένα όνειρο, οτι δεν υπήρξες ποτέ στην ζωή μου, οτι όλα ήταν ένα παιχνίδι της φαντασίας μου, οτί σε έχω βγάλει απο την ψυχή μου...

Εκεί που "καμαρώνω" οτι ξεγέλασα, κορόιδεψα τον εαυτό μου και είμαι πλέον δυνατή...

Εκεί που λέω τα κατάφερα!!!!

Αρκεί ένα τηλεφώνημα σου, όπως το χθεσινό, να τα ανατρέψει όλα, να τα ξυπνήσει όλα, να αναταράξει τις λίμνες του μυαλού μου, να φουρτουνιάσει την θάλασσα της ψυχής μου..

Με το που άκουσα την φωνή σου, η καρδιά μου ράγισε...

Δεν είχα να σου πώ πολλά... Ψέμματα!!!! Για την ακρίβεια είχα πολλά να σου πώ, να σου φωνάξω... Αλλά έμεινα βουβή, απλά κράταγα το ακουστικό και σε άκουγα να μου μιλάς για τα νέα σου... Στις ερωτήσεις σου απάνταγα μονολεκτικά... Κρυβόμουν πίσω απο τις λίγες λιτές λέξεις που μπορούσα να αρθρώσω, τις λέξεις που πραγματικά ήθελα να σου πώ τις κράταγα με τα δόντια μου για να μήν ξεφύγουν απο το στόμα μου...

Στο τέλος μου είπες: "δεν σε ακούω καλά, τι έχεις, συμβαίνει κάτι???"

Σου απάντησα: " Το κεφάλι μου πονάει..."

Αλλά εννοούσα οτι πόναγε η καρδιά μου...Είχε γίνει χίλια μικρά κομματάκια, που αιωρόντουσαν στο χώρο!!!

Άντε πάλι να μαζέψω τα κομμάτια μου... Αλλά κάθε φορά που τα μαζεύω όλο και κάποιο κομμάτι λείπει...

Ταξιδεύουν σε σένα... Ταξιδεύουν με σένα...!!!