Και τώρα???
Τι???
Αποκαϊδια, κάρβουνο, στάχτη.
Μεγάλα λόγια, υποσχέσεις που θα σβήσουν με το πέρασμα του χρόνου.
Πληγωμένες ματιές, γκρίζες ψυχές.
Και πόνος γι αυτά που χάθηκαν, όνειρα, ελπίδες, ζωές.
Τίποτα δεν θα είναι πλέον το ίδιο!!!
Κανείς δεν θα δώσει απαντήσεις.
Κανείς δεν θα τιμωρηθεί.
Μία σπίθα φούντωσε και έγινε φωτιά, αλλά δεν ήταν αυτή της χαράς, της δημιουργίας, του πάθους, ήταν της καταστροφής, της αδικίας, του πόνου, του θανάτου.
Πονώ και θλίβομαι που μυαλό και χέρι ανθρώπινο κατέστρεψε, διάλυσε, μαύρισε τόση ομορφία.
Ελπίζω και ονειρεύομαι να βρούμε την δύναμη να προχωρήσουμε μπροστά, να μην ξεχάσουμε και με οδηγό τις θυμισές μας, να φτιάξουμε ένα καλύτερο αύριο για την πατρίδα μας.
ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ
Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ω σαν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα
Ρίχνει να πιάσει ψάρια πιάνει φτερωτά
στήνει στην γη καράβι κήπο στα νερά
κλαίει φιλεί το χώμα ξενιτεύεται
μένει στους πέντε δρόμους αντρειεύεται
Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ω σαν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα
Κάνει να πάρει πέτρα την επαρατά
κάνει να τη σκαλίσει βγάνει θάματα
μπαίνει σ' ένα βαρκάκι πιάνει ωκεανούς
ξεσηκωμούς γυρεύει θέλει τύρρανους
Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ω σαν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα
Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
